Ruprechtický Špičák czyli...

Piątek, 25 października 2013 · dodano: 25.10.2013 | Komentarze 1

...kolejne "ja piercośtam wjechał rowerem" :)

Dzisiaj brak kagańca czasowego, letnia temperatura, brak wiatru, idealne warunki do jedynej słusznej jazdy.

To co najlepsze zacząłem zielonym Tour de Głuszyca z parkingu za Głuszycą, płynąc po rzadkim błotku z dużą ilością żelaza. Wesoło pryskało na wszystkie strony aż zacząłem czuć jak pięknieje :) Niby Góry Suche, ale jednak jakieś mokre. I przeorane przez wycinkę, taka ich uroda.

moje ulubione tabliczki © cremaster

Bałem się że leśnicy przypierdzielą się bo wszędzie taśmy z zakazem wstępu, piły brzęczą, a ja sobie jadę. Szczególnie w jednym miejscu gdzie obok suva stał gość porządnie ubrany(a wszystko dookoła tonie w błocie), pewnie jakiś szef ale udało się.

Cmentarz w lesie z 1775 roku © cremaster

bez zbędnego gadania zbliża się finał © cremaster

Nie znam tych gór jeszcze i mam wrażenia że wspinaczka na Szpiczaka od strony przełęczy nie jest najlepszym pomysłem... szczególnie z rowerem :D Całe szczęście że gdzieś po drodze jest trawers którym przejechałem na drugą stronę, jakże bardziej przyjazną. Góry całe szczęście nie mają pretensji gdy się weźmie je od złej strony ;)
Na szczycie niestety jakaś wycieczka. Takie wycieczki to ciekawy temat dla socjologów. Stoi czy coś tam grupka i tradycyjnie słychać:
-ja piercośtam wjechał rowrem
gadają dalej, mija minuta
-ja piercośtam wjechał rowerem
gadka dalej, mija jakaś chwila i ktoś następny z grupki
-ja piercośtam wjechał rowerem
No i nie wiem, dzisiejsza młodzież już tak zintegrowała się z netem że w normalnych rozmowach symulują laga?
Żeby było ciekawiej na wieży też jest grupka
-patrzcie idzie do nas, ale ona ma cycki(nie że moje:D)
I tu już nie było żadnych opóźnień, reakcja natychmiastowa.
Może z góry było inaczej widać bo ja tylko widziałem nadmiar węglowodanów, facet to świ...

nie wykupiłem abonamentu na podziwianie strony Czeskiej © cremaster

nie wykupiłem abonamentu na podziwianie strony Czeskiej © cremaster

Strona Polska była w standardowym abonamencie(ze Ślężą w tle) © cremaster

Śmieszka © cremaster

Widoki takie, że gdyby nie wycieczka to już bym tam został. Wprost genialnie :)
Potem zjazd tą stroną którą ostatecznie się wspiąłem i dalej w dół ślizgając się po błocie nieoznakowaną drogą do TdG. Miała być jeszcze Waligóra, ale ostatecznie relaksując się pod Andrzejówką stwierdziłem że nie będę wyjeżdżał tych gór zbyt mocno. I tak jestem niesamowicie nakręcony przez Szpiczaka :)

Schronisko Andrzejówka © cremaster

Ja miaukole wjechał lowelem © cremaster

Eee tam, jakby myszę złapał to byłoby coś © cremaster

Pokaż trasę GPS

31 sekund

Wtorek, 22 października 2013 · dodano: 22.10.2013 | Komentarze 6

31 sekund - mniej więcej tyle zabrakło mi do sfotografowania dwóch stróżów prawa którzy jakby nigdy nic szli sobie DDRem pod galerią :) Rozumiem zwykłych ludzi, nawet sam tam chodzę, to nie nasza wina że żyjemy w kraju debili na stanowiskach i nie wybudowano tam chodnika. Od zawsze chodziło się z Wodnej na Westerplatte ścieżką wzdłuż rzeki, potem postawiono galerię i zrobiono fragment samego DDRa mimo że jest tam miejsce na chodnik. No dobra, ale szeryfom to jednak nie wypada chyba?

Potem już bez większych przygód na Przełęcz Walimską, potem przez błoto fioletowego szlaku do czerwonego na szczyt gdzie pusto i ciepło. Nic specjalnego, zjazd ciekawszy bo czerwonym do Koziej Dupy, a dalej czarną autostradą do Rzeczki. Tam tragedia, hamowanie z 65 do 0 przez dźwig na środku drogi i tłum robotników. Plus taki że hamulec przestał mi piszczeć :)

Tyle marudzenia z powodu braku kota, znaczy spotkałem cztery ale żaden nie chciał pozować do zdjęcia. Jeden teleportował się gdy podjechałem, widziałem go z daleka bo rano białe futro odbija światło jak lustro, podjeżdżam a kota niet.

Urządzenie do przyciągania rowerzystów do tamy w Lubachowie © cremaster

Zamek Grodno © cremaster

Poranek w górach © cremaster

moja Lejdi wlazła w kadr:/ © cremaster

Samotność w górach © cremaster

nad jeziorem © cremaster

Szczęście mierzone w metrach nad poziomem morza

Sobota, 19 października 2013 · dodano: 19.10.2013 | Komentarze 2

...bo szkoda takiego pięknego dnia na wojny © cremaster

Trzy dni bez roweru. Byłem na takim głodzie, ale trudno zdarzyło się. Dwa dni straciłem z powodu kontuzji jakiej nabawiłem się w łóżku. Nie, nie w ten sposób. Spałem w jakiejś wymyślnej pozycji niczym z jogi albo kamasutry, bardzo wygodnej dodam. Tylko potem jakoś ani ruszyć ręką, ani głową...

Na głodzie pomknąłem poprawić TdG na Włodarzu, okazało się że wycinkę na Jedlińskiej Kopie można ominąć niebieskim pieszym. Tym razem wszystko było przejezdne, cudowne i wspaniałe.

Przełęcz marcowa © cremaster

Muszę tu wpaść w marcu, powinny być tu koty © cremaster

A dalej to jedno z takich miejsc do których kiedyś pojadę i już nie wrócę. Zostanę tam i będę już zawsze szczęśliwy. Ze sobą wezmę tylko kota i rower.

:) © cremaster

Sokół w tle na którego kawałek też się wdrapałem, a co:) © cremaster

:) © cremaster

:) © cremaster

:) © cremaster

zaciesz cały czas:) © cremaster

Czasem myślę, że jestem złym człowiekiem, ale czuję że z takim miejsc wracam lepszy:)
Pokaż trasę GPS
Pozytywnie :)

Niechciej

Sobota, 12 października 2013 · dodano: 12.10.2013 | Komentarze 3

Kompletnie nie chciało mi się dziś ruszyć tyłka, to pewnie przez to że w nocy słuchałem jak deszcz pada. Jednak nie jestem piłkarzem więc nie poddałem się ;)

Trasa ani dystans nie powala, wiem. Niebieskim na Walimską przełęcz, potem zielono-kolorowym do Rzeczki i w dół trzymając mocno kierownicę żeby nie odlecieć na tych dziurach przy takim przyjemnym nachyleniu.

Właściwie dzień bez historii. Nie licząc totalnych ogórków na szlakach, weekend. Na fioletowym, tak mniej więcej po środku między przełęczą Walimską a żółtym szlakiem spotykam ogórki idące od żółtego i moje ulubione pytanie "czy tędy dojdziemy na Sowę?". Jeszcze rano czytałem o absurdalnych pytaniach na egzaminie na przewodnika. Może w absurdalnych pytaniach jest metoda?
Jak wejść na szczyt?
a)iść do góry
b)iść płaską drogą w poprzek stoku
c)iść w dół
Pomijam kwestie braku mapy czy rzucenie chociaż okiem na necie. Oczywiście z uśmiechem wytłumaczyłem, że albo niebieskim z przełęczy, albo żółtym jak się cofną. I kurde zapomniałem im powiedzieć, że mają iść w górę...

Kawałek dalej spora grupka dopada dwójkę rowerzystów na czerwonym szlaku z pytaniem którędy... Potem prawą stroną idzie facet gadając przez telefon i nagle wyskakuje mi na lewą którą jadę. Przypływ marudności mimo jesiennej piękności.

jesień nie marudzi tylko pięknieje © cremaster

ach © cremaster

och © cremaster

uch © cremaster

Kotów brak, pewnie spały.
Pokaż trasę GPS
Tylko świat przejeżdżony rowerem jest coś wart.

Odrobinę zieleni w Głuszycy

Czwartek, 10 października 2013 · dodano: 10.10.2013 | Komentarze 4

Właściwie to dzisiejszy wyjazd to niewypał który ostatecznie wypalił. Trasa która od dawna za mną jeździła. Z Jedliny zielonym na Włodarz a potem jakoś zjechać, wyszło trochę inaczej. Ale od początku bo zaczęło się trochę nieprzyjemnie. Podjeżdżając na tamę musiałem uciekać na pobocze przed żółtym transporterem ekipy z budowy pod tamą. Zakładam że ekipa przyjechała z nizin i pierwszy raz w życiu widzą takie zakręty. Trąbienie na nich kawałek niżej raczej potwierdza że to nie był przypadek.
Wszyscy żyją, nie ma marudzenia (chociaż sobie strzeliłem fotkę tego samochodu z zamiarem wrzucenia tu, ale jakoś mam dobre serce dziś).

Zmiana tematu bo dzisiaj znowu piękna pogoda, trochę wiatru wiejącego z gór czyli we właściwym kierunku. Wolę wracać z wiatrem niż pod wiatr jak chyba każdy.

Taką jesień jestem w stanie zaakceptować © cremaster

A w Głuszycy witają jak zwykle świetne trasy.

strefa mtb © cremaster

widoki trochę dziś słabsze

Cesarskie skały © cremaster

cud, miód i orzeszki do momentu gdzie zielony łączy się z czerwonym pieszym. Droga pod górę przeorana przez ciężki sprzęt, a dalej tylko gorzej. Leśnicy przygotowali niespodziankę na zaczynające się jutro zakończenie sezonu w Głuszycy. Mam za dobry humor na komentowanie tego, trzy zdjęcia wystarczą za komentarz.

Zielony strefa mtb © cremaster

Zielony strefa mtb © cremaster

Zielony strefa mtb © cremaster

Przy drugim zdjęciu wycofałem się, im dalej tym gorzej. W dodatku robactwo atakowało wszystkie odkryte części ciała. A żeby było gorzej rosło mi ciśnienie pewnej cieczy i nie mogłem ryzykować że mi muchy odgryzą ;) Postanowiłem zjechać w dół jakąś nieoznaczoną drogą, byle w dół i w odpowiednim kierunku. Trafiłem dobrze bo znalazłem fajnie miejsce z widokiem na zamek Grodno. I tu stwierdziłem, że dzień nie jest stracony :)

Zamek Grodno © cremaster

Z lasu wyskoczyłem gdzieś w Olszyńcu, Jaworniku albo gdzieś tam jakoś.

Rano na drodze wokół jeziora Bystrzyckiego odbyłem zapowiadające się dobrze spotkanie, ale jak się okazało przeszedł obok i nawet nie spojrzał na mnie.

jaskrawo czarny © cremaster

Jak potem zapisano w kronikach Kota Anonima:
"Miłościwie Nam panujący król postanowił wczesnym rankiem udać się samotnie na polowanie. W drodze na najwspanialsze łowisko z najdorodniejszymi myszami spotkał oddającego pokłony poddanego. Król w obawie przed brzydotą ów kmiota nawet nie popaczał i poszedł dalej."
Pokaż trasę GPS
A mapka jest zła, nie ma szans na wierne odtworzenie dzisiejszej trasy.

ciepła, pozytywna Sowa

Wtorek, 8 października 2013 · dodano: 08.10.2013 | Komentarze 4

Wprost niesamowicie mi się dzisiaj spało, od niepamiętnych czasów tak dobrze nie spałem. Aż nagle zadzwonił budzik i nawet mnie nie wkurzył. Nawet chyba mu specjalnie podziękuję bo dzień dziś wspaniały, wszystko jest piękne i kochane. Nawet spory pies który wybiegł na drogę okazał się kochanym pieszczochem który chciał towarzystwa. Aż nadto. Przebieg towarzysząc mi całą Michałkową, jednak nie chciał odpuścić wraz z końcem wioski. Zatrzymałem się, on też, ale po chwili ruszył dalej drogą zamiast zawrócić. I tak wlokłem się za nim aż do rozwidlenia dróg, on pobiegł w swoją stronę, ja w swoją. Bałem się, że się nie odczepi ode mnie i po pierwsze będzie mi płoszył koty, a po drugie to nie chciałbym go zaholować na Sowę...

Dalej już tylko kochane koty, kochane krowy, kochane rozdarte ryje wycieczki szkolnej na szczycie. Heh, "patrzcie wjechał tu rowerem" no wjechał dziwne prawda? Może jestem chory albo chociaż jakiś głupi. Liczyłem, że na szczycie nie będzie nikogo albo parę takich innych dziwaków co to po górach się kręcą zamiast na pejsie siedzieć. Ale nawet to dzisiaj nie było w stanie zepsuć mojego wspaniałego nastroju. W sumie to nie wiem czy wypada używać zwrotu "kochane" w stosunku do tej wycieczki bo coś czuję że mimo wspaniałej pogody dziewczyny mogły być nie letnie a zimne. Suchar taki, a co :)

Nad jeziorem spotkałem słońce wychodzące zza chmur

Jezioro Bystrzyckie © cremaster

Natrzaskałem tam zdjęć jak Japoński turysta

Jezioro bystrzyckie © cremaster

przerwa na kota

Kot pasterski © cremaster

Na szczycie standard

Wieża © cremaster

Na podjeździe zielonym do czerwonego zero ludzi, na zjeździe niebieskim zero ludzi, zero wiatru, słońce, ciepło, czegóż chcieć więcej? Zjazd niebieskim do przełęczy Walimskiej no, no, całkiem fajny. Dwa razy musiałem zejść z roweru w miejscach gdzie zdecydowanie to nie na mój rower i nie na moje umiejętności. Na fragmencie gdzie jest płasko i bez kamieni co zrobiłem? Przeskoczyłem przez kierownicę. Ostatnio umilam sobie czas takimi ewolucjami. Dzisiaj poprawiałem sobie pantalony i nagle hop lecimy. Lądowanie pewne ale bez telemarka. Cały ten pozytywny dzień majty postanowiły też oznajmiać mi uczucia w sposób zdecydowanie odmienny od tego który lubię ;)

Kawałek niebieskiego © cremaster

A z przełęczy pojechałem dalej w dół niebieskim, szkoda było dnia na tułanie się po asfaltach.

Niebieski szlak z Przełeczy Walimskiej © cremaster

O ile poza szczytem Sowy nie widziałem żywej duszy, tak zajeżdżając z powrotem na przełęcz zobaczyłem dwie okazałe turystki :D

Turystki © cremaster

Pokaż trasę GPS

(prawie) Woliborska z Rudą

Sobota, 5 października 2013 · dodano: 05.10.2013 | Komentarze 1

Nie wiem od czego zacząć, będzie trochę chaotycznego pisania.

Na Przełęczy Walimskiej gonił mnie harcerz którego początkowo chciałem olać bo widzę gościa w śmiesznym zielonym stroju to myślę że może leśniczy nie chce mnie na szlak wpuścić. Ale okazało się że to harcerz z prośbą o odszukanie jakiś mrówek na szlaku bo mu się pogubiły. Mam awersję na tą organizację odkąd idąc pieszo na Ślężę szli za mną jak cień bo nie wiedzieli jak iść. Mapa wyrywana z rąk do rąk, kompasy, a te ciecie nie potrafiły iść za pomalowanymi drzewami. Doszło do tego, że robiliśmy sobie absurdalne przerwy co chwilę, a oni to samo. Masakra. Dziś powtórka. Znalazłem ich, wszyscy patrzą w mapę i nikt nic nie kuma. Oczywiście odpowiedzieli mi że sami zorientowali się że źle poszli. Tak, tak.

Przerwa na zwierzaki

Śpiący bohater zeszłego odcinka © cremaster

Tytułowa Ruda © cremaster

I tak po Sowich leciałem w kierunku Przełęczy Jugowskiej z której zaplanowałem sobie przejechanie się podpatrzonymi u Lei autostradami. Jeszcze przed Jugowską trochę się rozczarowałem bo błoto wyschło, a było takie wspaniałe na zielonym szlaku.

z kamyka na kamyk przeskakuje sroczka, nikogo nie kocha tylko kocie oczka © cremaster

Turlam się po tym kamieniach, a tu nagle sru zza pleców gość na fullu i tyle go widziałem :D
Wracając do autostrad. Mój świat przewrócił się do góry kołami, do tej pory autostradą nazywałem coś co przy tym jest brukową drogą.

Gładka jak futro dobrze odżywionego kota, względnie kobiece bądź kolarskie nogi(co kto woli) © cremaster

Założyłem, że skoro to takie gładkie i szeroki drogi to będzie też płasko. Kurde, a okazało się że jechałem windą góra, dół, góra, dół i tak w kółko. Ostre podjazdy, długie podjazdy, nawet fajnie. Gdy się zapomni że to droga w lesie to same plusy. Szeroko, gładko i zero ruchu. Nie licząc robotników dopieszczających tą drogę. Bliżej Woliborskiej zabawę psują rynny w drodze ale można to przeżyć. Do samej Woliborskiej nie dojechałem, zaczęło brakować mi czasu, musiałem być o 15 w domu bo Borussii mecz;)
Brakowało też sił, wracałem tą samą autostradą, chciałem z Bielawskiej polany zjechać zielonym, ale gdzieś się skrył i musiałem zaliczyć dwa duże podjazdy. Między Bielawską a przełęczą złapał mnie ostry kryzys, zaczęło odcinać mi prąd ale jechałem dalej. Z tego fragmentu pamiętam tylko koparkę i bardzo pozytywną rowerzystkę, ale że praktycznie nic na oczy nie widziałem to zostają mi domysły kto to mógł być. A i już praktycznie na przełęczy oprzytomniałem gdy zobaczyłem perfidnie zaparkowany samochód blokujący wyjazd z autostrady. Wtedy już wiedziałem że jestem w piekle, ale wciąż żyję.

heh © cremaster

Śnieżka © cremaster

Później położyłem się na kierownicy i pomknąłem w dół do śmierdzących Pieszyc, na tych paru kilometrach zjazdów zdecydowanie lepiej się poczułem, ale nie na długo. Przed Lutomią trafiłem na Józka wiozącego traktorem świńskie łajno do internetu. Masakra, śniadanie i dwa batony chciały wrócić. Dobrze banana że nie brałem bo to już byłby koniec. Całą drogę powrotną nachodziły mnie ciągle dziwne myśli, czasem mądre jak o tym że ja uciekam zegarkowi przez prawie 100 kilometrów a Bartosz Huzarski uciekał 240 kilometrów peletonowi. Szacun. A czasem prześladowała mnie pieśń o dupie Zaciera wraz z "jesteś zwycięzcą". Tak na zmianę.

Pod domem molestowałem kocie futro o 15:01, udało się, kim jesteś? jesteś zwycięzcą.
Zajechałem się strasznie dziś, ale to w sumie dobrze. Czasem fajnie dostać po tyłku żeby nabrać trochę pokory.

a pazurem chcesz? © cremaster

Pokaż trasę GPS
Najlepsze na koniec, wypieprzyłem się zjeżdżając ze ścieżki rowerowej pod galerią w stronę rzeki haha
Wszyscy dookoła będą się śmiać z ciebie
i będą mówili że jesteś barszcz wartościowy
kim jesteś? jesteś zwycięzcą!

A Borussia przerżnęła 2:0, trzeba było dojechać do Woliborskiej.

czarny/niewidzialny w Głuszycy

Czwartek, 3 października 2013 · dodano: 03.10.2013 | Komentarze 0

Jedno zdanie marudzenia. Nabłądziłem się na początku strasznie bo mnie inne szlaki strefy przyzwyczaiły do świetnego oznaczenia, a na czarnym nie było nic. Dopiero w miejscu gdzie szedł razem z zielonym coś się czasem nieśmiało pojawiało.

A poza tym wspaniale. Zdecydowanie najtrudniejsza trasa jaką jechałem. Strome podjazdy (do Skalnych Bram dojechałem bez żadnej zrzutki z roweru, na śmiesznym crossie, jechałem natchniony jakby mnie Maja Włoszczowska pobłogosławiła), wąskie singielki z przepaścią po jednej stronie(i moim lękiem wysokości) i ostre zjazdy (kamienisto-skalnych nie zjechałem, zbyt pro wyglądały ale miękkiego błotnego nie odpuściłem, w trakcie zjazdu błędnik poinformował mnie że po czymś tak stromym jeszcze nie jechałem). Dzisiejszy dzień utwierdził mnie w przekonaniu, że w przyszłym roku muszę poderwać jakąś fajną dwudziestkę szóstkę albo dwudziestkę siódemkę z połówką :)

A wszystko to zaczęło się wcześnie rano od miłego spotkania

laski © cremaster

i mgieł

Jezioro Bystrzyckie © cremaster

kwa, kwa © cremaster

mgła © cremaster

parę kilometrów dalej

Skalne Bramy z daleka © cremaster

i z bliska © cremaster

Ślęża © cremaster

Tablica Skalne Bramy © cremaster

Skalne Bramy to bardzo przyjemne miejsce, ale musiałem się stamtąd szybko ewakuować bo chciało mnie zdmuchnąć. I tu był problem bo nagle rozgałęzienie na cztery ścieżki a oznaczeń niet. Najbardziej w lewo na zamek Rogowiec(praktycznie nic z niego nie zostało także nawet zdjęcia nie zrobiłem), potem na sam szpiczasty szczyt góry (korciło ale nie przy tym wietrze), następna nie wiem gdzie i czwarta to ta właściwa. Pozwiedzałem sobie klnąc na tym wietrze.

Widok ze Skalnych Bram © cremaster

no i lecim w dół

bajka © cremaster

poezja © cremaster

To tyle. Przez ten brak oznaczeń zacząłem w pewnym momencie żałować że na Sowę nie pojechałem, ale nie wymiękłem i jechałem dalej po tropach rowerowych kół w zamarzniętym błocie. Było warto :)

dzień dobry, chciałbym ubezpieczyć rower w Gotar © cremaster

KOTar gupi człowieku, KOTar © cremaster

Pokaż trasę GPS

Sowie rykowisko

Sobota, 28 września 2013 · dodano: 28.09.2013 | Komentarze 0

Cele na dziś były dwa:
-jeździć, jeździć, po Sowich jeździć
-nie być a mieć jelenia

Piękny dzień, zero wiatru, słońce, psy luzem w lesie, dzieci luzem, pingwiny stadem, wypinający tyłki grzybiarze, wspaniałe błoto, nic tylko jeździć dziś. Miałem luźne założenia że dojadę z Przełęczy Walimskiej na Jugowską po Sowie, a potem miałem zobaczyć co dalej. Tak sobie pedałowałem a to zielonym, a to fioletowym, żółtym, czerwonym. Żółtym to jednak nie bo coś tam bawili się koparką obok schroniska Sowa. Po drodze piesek luzem ale złapany za obrożę gdy przejeżdżałem (prawie się zesrał widząc rower) potem kolejny na smyczy ale smycz ciągnął po ziemi (ostatecznie właściciel przydeptał ją butem, super) następnie chciałem sobie umilić zjazd z Jugowskiej niebieskim szlakiem a tam co? po przejechaniu paru metrów widzę przed sobą dwa wielkie psy luzem (nie zauważyłem właścicieli bo od razu zawróciłem). Czyli weekend z dobrą pogodą.

Świdnica © cremaster

Milkaaa z sowiogórskiego mleka najdelikatniejszy smak © cremaster

Przycupnąłem sobie na pieńku wygrzewając się i podziwiając widoki które ostatnio zakrywała mgła. Relaks pełną gębą, to lubię.

Pyk i fota sztywnego fragmentu podjazdu na Przełęcz Sokolą

Rzeczka © cremaster

takie tam z pieńka

Spod wielkiej sowy © cremaster

gdybym miał statyw to zrobiłbym taki hdr że by oczy wypalił

Drzewo © cremaster

Jeśli ktoś przewinął do tego miejsca to teraz finał(ale jeszcze nie kot). Kto dziś kręcił się w tych okolicach mógł usłyszeć ryk jeleni, wspaniale niesie się po lesie. Gdy dojechałem do schroniska Sowa okazało się że nie pojadę dalej zaplanowanym żółtym więc cofnąłem się do góry kawałek pieszym czerwonym by odbić w prawo w czerwony rowerowy do Koziego Siodła. Właściwie to nie byłem pewien czy to ten szlak, ale droga wyglądała fajnie, taka trochę jakby zapomniania, kierunek odpowiedni więc wio. I to był strzał w dziesiątkę. Po przejechaniu kawałka w spokojnej okolicy z dala od uczęszczanych szlaków zaczął się jeleni koncert. Coś wspaniałego, zaczęło się rykowisko i jest czego posłuchać. Jadąc dalej co chwilę gdzieś dalej bądź bliżej rozbrzmiewał ryk, ale w gęstwinie nic nie mogłem wypatrzeć aż w końcu trafiłem, przez drogę przeszedł mi jeleń. Miał mnie głęboko w zadku, razem z błaganiami żeby się zatrzymał do zdjęcia. Ale jednak dorwałem go. Trochę śmieszne, o wiele wcześniej upolowałem muflona niż jelenia, no ale wreszcie udało się. Raczej młody osobnik, nie taki wielki jakbym sobie wymarzył, następny będzie większy.

Michał Jelonek © cremaster

Chciałem jeszcze zajechać na Bielawską Polanę ale powietrze ze mnie zeszło po spotkaniu jeleni, poczułem się spełniony i czerwonym szlakiem przez Kozią Równie(fajnie się zjeżdżało) pomknąłem na Przełęcz Jugowską.

Niedźwiedzia skała © cremaster

Amen © cremaster

Masyw Ślęży © cremaster

Świstak © cremaster

Pokaż trasę GPS
A w domu cud. Rower z grubą warstwą błota, twarz też swoje wyłapała, nogi zabłocone, ciuchy czyste. Kurde no jak?

Wielka Sowa dwa

Niedziela, 22 września 2013 · dodano: 22.09.2013 | Komentarze 4

Trochę monotematycznie, ale jakoś tak wyszło. Jechałem w inne miejsce a wylądowałem na Sowie. Jakby to powiedzieć, zakochałem się w niej :) Dziś w górę i w dół zielonym z Przełęczy Walimskiej czyli łatwo i przyjemnie między grzybiarzami. Coraz lepiej mi się jeździ, nawet na zjazdach przestaje jechać jak lipa pisana przez C. Nawet nie wiem kiedy zbliżyłem się dzisiaj do 60km/h a tego od czasu szorowania plecami po asfalcie nie było.
Wracając tak mniej więcej od Jeziora Bystrzyckiego cały czas drobnymi robalami po twarzy, głodny byłem ale jeszcze nie aż tak ;)

spsuli mi grzyba :(

buuu © cremaster

ale natura pokarała niszczyciela mojego grzyba, po drugiej stronie ścieżki siedział tak sobie grzybek

jakiś tam grzybek © cremaster

morał z tej historii taki: kopiąc muchomora przegapiasz wartościowego grzyba.
Co ja bredzę :D

Jadąc na Sowę liczyłem że wygrzeje się w słońcu na szczycie

Wielka Sowa © cremaster

i się przeliczyłem

chmura © cremaster

Chmurencja © cremaster

Góry Suche i pewnie parę innych © cremaster

no © cremaster

a to mnie jakoś przeraża zawsze gdy przejeżdżam obok

malunek © cremaster

A na koniec koty z MŚ w kolarstwie we Florencji pożyczone od Eurosportu, pod centrum prasowym.

Przypadek? Nie sądzę.
Pokaż trasę GPS